Buddah Belly

Daar zit je dan om half 6 's ochtends, de dag naardat er een hagedis vanuit een boom op je schouder is gevallen, te wachten totdat we vertrekken. We waren om 5 uur opgestaan, omdat we om half 6 klaar moesten staan voor vertrek (natuurlijk werd dit uiteindelijk pas half 7) naar Trichy waar kennissen van Raja en Josephine wonen. De hele ochtend hebben we bij die kennissen niet meer gedaan dan in de auto liggen slapen en tv gekeken. 's Middags hadden ze ons meegenomen naar het centrum van Trichy, hier hebben we een Sari gekocht (Ik heb een donkerblauwe!). Eigenlijk wilden Raja en Josephine ons dit cadeau geven, maar dit vonden we te duur. Uiteindelijk hadden we toch van hen iets anders cadeau gekregen, een ander Indiaas kledingstuk. We hebben dan nu ook een soort van beloofd aan Raja en Josephine dat we het aan zouden trekken op onze vlucht terug.
Daarna heben we een boeddhistische tempel (Rockfort) bezocht wat een beschermd monument is. Om de tempel te bereiken moest je eerst 400(!) steile en soms zelfs schuine trappen beklimmen; Say bye bye Buddah belly! Je had daar een prachtig uitzicht over Trichy! Na het genieten van het uitzicht...en nadat vreemde mensen weer foto's van ons hadden genomen (vreemd; ik vond m'n vermoeide gezicht niet bepaald een Kodak-moment) zijn we teruggegaan om afscheid te nemen van de kennissen en begonnen aan onze terugreis van 2 1/2 uur.