Mac Femke

Zondagochtend: rust! De hele familie is naar de Kerk, wat we opnieuw vriendelijk hebben afgewezen. Voor ons is die dienst van 2 1/2 in het Tamil niet weggelegd. Doordat Elke ziek wakker was geworden en ik me ook niet helemaal super voelde kozen we ervoor om de hele ochtend weer lekker rustig aan te doen. 's Middags gingen we wel weer naar de kinderen toe en hebben we de hele middag weer met ze op en neer gerend: zakdoekje leggen, fopbal, slagbal, overgooien, skippyballen, kleuren en...onze naam leren schrijven in Tamil! Of vooruit; overschrijven. Ik kan het nog niet uit m'n hoofd. Femke bestaat hier dan ook uit meer dan 5 tekens vanwege de uitspraak...heb ik weer. :P
's Avonds hadden we het helemaal gehad en gingen we snel slapen. Susan en Elke dan. Ik heb wel een paar uur wakker gelegen, omdat ik als een Femke-burger tussen de twee zat ingeklemt. Susan bezette in haar eentje het tweepersoonsbed en of dat niet genoeg was ging ze in haar slaap ook nog eens met haar been op mijn been liggen. Bedankt Susan. En Elke bezette het eenpersoonsbed ernaast zodat ik gedwongen was in een rare kronkel in de gleuf te gaan liggen. Het opzij duwen wilde maar niet helpen, dus ik was erg blij dat Susan zich na 2 uur mij wat meer ruimte gunde. (Ik was tot die tijd maar wat muziek gaan luisteren en smsen;))
Vanochtend stond ik, tot mijn verbazing, ontzettend fris op. Ik was helemaal klaar om Susan even op haar slaapwijze ''attent te maken'', maar ze was echt heel ziek wakker geworden. Heel zielig. Dus de onrustige nacht was haar meteen vergeven. Elke en ik besloten daarom maar met z'n tweeen de dag op het project door te brengen, terwijl Susan de hele dag in bed bleef. 's Ochtends hebben we weer schrijfles mogen geven (ik wordt ook steeds beter;)) en 's middags hebben we weer flink met ze rondgerend, memory gespeelt en verschillende kunstwerken gebouwd met blokken. Morgen gaan we weer de hele dag!

xx Veel liefs.

P.s. Hotmail doet het niet. Ze willen echt dat ik hier niet levend uit kom ofzo...