Cultuur Barbaren

Daar gingen we dan, om half 7 (we hadden natuurlijk vertraging van 1 1/2 uur) richting Cochin. We hadden een slaapplek in de trein waar ik bijna de gehele 8 uur durende rit had geslapen. Leuk weetje: onze treinrit duurde dus bijna even lang als onze vlucht naar India. Toen we net uit de trein kwamen in Cochin, werden we meteen herkend door de plaatselijke gids (Hoe kan het ook anders? Drie blanke meiden, waarvan 1 -ik dus- lekker ongemakkelijk een grote koffer uit de trein sleepte) en voorgesteld aan onze (prive!) chauffeur voor de komende dagen. De rit naar Periyar (waar we twee dagen verbleven) duurde 6 uur. Het hotel (of vooruit: bed and breakfast) was echt fantastisch! Een ontzettend ruime kamer en we waren (na omstandigheden) natuurlijk harstikke dankbaar voor een toilet die doorspoelt en een warme douche. We waren helemaal in de 7de hemel tot...de stroom uitviel.
''En...we zijn weer in India'', aldus Susan.
De volgende dag gingen we naar een olifantenkamp toe, waar we op een olifant mochten rijden (Ik zat natuurlijk voorop. ;) Yaaaay!) en (jawel) een olifant mochten wassen. Als ik de beelden nu terug kijk ben ik de olifant mer aan het aaien met een borstel dan echt aan het schrobben, het ziet er niet uit haha. Maar goed. Ook mocht je op de olifant zitten terwijl 'ie zichzelf wast. Nou dat wilde ik wel proberen! Ik kan je vertellen ''douchen'' met een olifant is als onder een waterval staan; een ontzettend harde straal en binnen een seconde ben je doorweekt.
Daarna hielden we een jungletocht door een tijgerreservaat en waar ook wilde olifanten rondliepen. (En ze waren vergeten te vermelden ook duizenden bloedzuigers waar Susan helemaal gestoord van werd). Daar liepen we dan in de jungle achter onze kleine en schriele Tarzan (a.k.a. onze junglegids) aan. Alles was relax, te relax naar m'n zin want ik verveelde me kapot, tot we een wilde olifant tegenkwamen met jonkie (en daardoor dus extra agressief). Onze zogenaamde gids sprintte ontzettend hard weg, trok me mee en duwde Susan in alle sensatie per ongeluk op de grond. We moesten ons verschuilen en doodstil zijn. Niet echt ons ding. Elke was doodsbang en riep elke keer ''SSST!!'' wanneer ik net iets te hard ''Ik verveel me'' zei en Susan kreeg een spontane lachbui van dit belachelijke tafereel. De hele situatie sloeg echt nergens op. Het hele concept ''Backwaters and Wildlife'' slaat nergens op. Op het moment dat je wildlife ziet moet je er keihard voor wegrennen. Huh? En daarnaast: als er echt gevaar dreigde kon de gids ons alleen beschermen met anti-bloedzuigerpoeder. Ik maakte me dan ook meer zorgen over het feit dat we een tijger zouden kunnen tegenkomen dan over de olifant die een eindje verderop rustig bamboe zat te eten. MAAR GOED.
Na onze avontuurlijke jungletocht gingen we naar een kruidenplantage. Ook niet echt mijn ding, want ik zou de gehele tour over de plantage (die een uur duurde) je binnen vijf minuten kunnen vertellen: alle kruiden groeien aan bomen en struiken en alle kruiden zijn goed voor je keel (of voor je maag, of tegen buikpijn). Dus dan weten jullie dat ook weer.
De volgende dag gingen we naar de Houseboat in Allepey en we hadden gewoon een hele crew voor onszelf. Was wel een heel luxe idee! Maar het eten was echt VIES.(nu begin ik een beetje als een verwend nest te klinken, wat misschien stiekem ook wel zo is. vergeef me)
Gelukkig hadden we ergens aangelegd en kwam er een ontzettend leuke zwerfhond naast de boot staan, zodat we een groot deel van het eten aan hem konden voeren. Hij blij, wij blij. De rest van de boottocht was wel relax, gewoon lekker zitten, van het uitzicht genieten en ontspannen.
De dag daarna, vandaag dus, gingen we naar Cochin waar we echte touristische dingen hebben bekeken: The Dutch Palace, een oude Kerk, Chinese Vishing, een voorstelling van een traditionele dans uit Kerala etc. Het was jammer genoeg allemaal niet zo heel spannend (ik viel echt bijna in slaap bij de voorstelling en ik hou nog wel van theater). We zijn dan ook stiekem gaan shoppen toen we eigenlijk naar een synagoge moesten gaan. Ik weet het: we zijn cultuur barbaren.